Het
is niet veilig om in de natte moessontijd te ankeren aan de westkust van
Thailand dus vandaar dat wij aan de ''veilige'' oostelijke kant van Phuket
Island varen. Er zijn hier legio eilanden, groter en klein. Bij Yacht Haven
Marina in het noorden van het eiland liggen we achter ons anker te deinen.
Sommige dagen wat golven maar we liggen redelijk beschut en veilig. De marina
zelf is vrij duur, daarom ankeren we erbuiten. Wel kunnen we voor een klein bedrag ( 15,60 Euro per mnd) van alle
faciliteiten gebruik maken zoals, aanlegsteiger voor de dinghy, water tanken,
sportzaal, douches, zwembad en de golfwagentjes met chauffeur die ons overal
naar toe rijdt, ook naar de gym waar wij om de dag naar toe gaan! Sporten met
deze hitte gaat ons niet goed af maar in een airco-gekoelde ruimte met 13
apparaten des te beter, wat een luxe! Even verderop is een klein dorpje waar ik
wel regelmatig naar toe loop en verse groenten, vis en kip kan kopen of een
'take away' maaltijd bij een van de eetstalletjes aan de kant van de weg. Ook
zijn er in de nabijheid van de marina drie bars en restaurants, 'n wasserette
en kunnen we scooters huren om rond te rijden. Ook om zo'n 20 km verderop naar
supermarkten te gaan zoals Tesco en Makro.
Wij huren regelmatig een
scooter en rijden dan via de hoofdweg langs tientallen rubberplantages.
Honderden dezelfde bomen in rijen aangeplant, vreselijk saai om te zien. Zo ook
de vele palmolieplantages die we al in Maleisië zagen. Hoe eenzijdig ook, toch
heel belangrijk voor de werkvoorzieningen en de inkomsten van het land. 75% van
alle rubberplantages in de wereld zijn in het bezit van kleine boeren. Dat is
anders met de palmolieplantages die in bijna alle gevallen gerund worden door
Chinezen. 
Rubberbomen zijn in de
laatste honderd jaar in Zuidoost Azië massaal aangeplant in plantages voor de
productie van latex. Alle latex wordt wereldwijd gebruikt om rubberproducten
van te maken en ook al is er synthetische rubber op de markt, de kwaliteit
hiervan haalt het bij lange na niet bij die van natuurrubber. De boom is
multifunctioneel, zo'n 25 jaar productief voor het aftappen van de rubber, men
haalt biodiesel uit de vruchten en ook het hout wordt voor vele doeluiteinden gebruikt. Boeiend is dat juist door èèn bepaalde boom, de rubberboom, de wereld zo is beïnvloed en
veranderd; de huidige auto- en luchtvaartindustrie zouden niet bestaan in de
huidige vorm wanneer de natuurrubber en de verwerking ervan er niet waren
geweest.
Als wij langs deze plantages
rijden en afgeven op de vernietiging van al het regenwoud en de eenzelvigheid
van de bossen waardoor ook veel dieren zijn uitgestorven moeten we niet
vergeten dat door deze branche duizenden mensen een inkomen hebben. Een persoon
verwerkt 300 bomen per dag voor een gering bedrag. Velen van hen hebben dit als
een tweede baan en werken in de nacht en ochtend, naast hun gewone baan
overdag. De rubber moet nl. voor zonsopgang afgetapt worden om verwerkt te worden
tot grote lappen die overdag gedroogd worden. De keerzijde voor veel van deze
mensen is de verslaving aan amfetaminen om dit te kunnen volhouden. Ook worden
de mensen regelmatig opgepakt door de politie. Als er borg wordt betaald worden
zij weer vrij gelaten tot de volgende razzia plaatsvind. De kleine woningen,
vaak in de nabijheid van de plantages, zien er armoedig uit en de
werkomstandigheden zijn ook niet best. Verbeteringen in de werk- en
leefomstandigheden zijn er op korte termijn niet te verwachten. Uitzichtloos
hé, net als de ontelbare netjes in rijen geplante bomen.
Dat soms voor niets de zon
opgaat klopt echt nog! Wij rijden met een scooter naar het Nederlands consulaat
( 35 km rijden) omdat we een handtekening van de consul nodig hebben. We hebben
een gezellig onderhoud met hem en dan haalt hij uit zijn bureau een grote zak
Nederlandse drop en geeft die mij cadeau. Ook hoefden we voor de handtekening
niets te betalen. Geweldig toch? Al pratende heeft hij het over een restaurant
dicht bij twee golfbanen in Phuket. Dit zou gerund worden door een Nederlander,
Eddie, die niet alleen Thais eten op het menu heeft staan maar ook
bitterballen, broodjes croquet en zelfs frikandellen. Later die week hebben we
er heerlijk van genoten.
We varen naar het zuiden van
Phuket eiland waar vanaf de 15oktober een vegetarisch festival met verschillende rituelen rondom vele Taoïstische tempels en schrijnen plaats
vinden. Het heeft niets van doen met de Chinese
en Boeddhistische tempels. Dit festival gaat 10 dagen duren en is de viering
van het begin van de 'Taoist Lent' waarin veel devote Thai-Chinezen zich
onthouden van het eten van vlees of vleeshoudende producten. Dit festival werd
generaties terug door Chinese gastarbeiders in de Thaise tinmijnen gevierd.
Deze chinezen hebben zich gemengd met delen van de Thaise bevolking en 
hieruit
is een eigen cultuur ontstaan. De deelnemers en de duizenden bezoekers en
publiek zijn allen in het wit gekleed. Wij dus ook. Leuk detail op Arnolds t-shirt is een
''foute'' print, nl. vatgeterian festival!
De plaatsen met belangrijke
tempels en schrijnen zijn feestelijk versierd met vooral ontelbare gele vlaggen
en er staan in een aantal straten eromheen overal eetkraampjes opgesteld met
allerlei Thais-Chinees voedsel. Op de terreinen van de schrijnen zijn
feestelijke tenten geplaatst en kunnen de vele bezoekers gratis eten en
drinken, natuurlijk geen alcoholische dranken! Op andere dagen wachten
honderden in een rij om een ''heilig''stempel op hun kleding te laten zetten
door de geëerde deelnemers.
Dit festival kent vele
processies met zelfpijniging en zelfreiniging van lichaam en geest, zoals lopen
op hete kolen, piersingen in de huid met scherpe messen, bijlen, zwepen en meer
afschuwelijke verminkingen. Sommigen onder hen hakken in hun tong of wangen met
zagen of bijlen, als zij in trance zijn.
Deze deelnemers worden door de duizenden omstanders geëerd als zij langskomen.
Langs de straten waar de
processie langs komt hebben bedrijfjes altaartjes opgezet waar de deelnemers en
de versierde groepen met draken hun zegeningen komen brengen en geld komen
halen. De hele atmosfeer is
religieus met gebeden, rituele dansen en devote omstanders. In de Lonely Planet
staat dat vreemd genoeg deze activiteiten niet in verband staan met de 'Taoist
Lent' in China.
Na de vijfde dag waar we
aanwezig zijn bij een processie zien we de vele zelf gemutileerde mensen. Erg
bloederig dus. De lange processie gaat gepaard met trommels, deksels en de rook
van de ontelbare duizendklappers die tussen de lopers worden gegooid en in
slierten aan lange stokken boven hen worden afgestoken. De weg wordt al snel
rood gekleurd en het lawaai van de duizendklappers is oorverdovend!
Onze nieuwsgierigheid naar
dit fenomeen veranderde na het zien van de gemutileerde mensen in afgrijzen en
onbegrip. Getuige de foto's hiervan. Wij snappen er echt niets van, hè?
Dit was het weer
voorlopig, tot schrijfs,
november 2015 Arnold en Coby
Geen opmerkingen:
Een reactie posten